Proditor

Het was een miezerige dag midden in de week. De wandelingen door het dorp met zijn opa waren voor Luca het hoogtepunt van de week: kletsen, grappen uithalen en vooral genieten. Opa was zijn beste vriend en tegen hem kon hij dingen zeggen die zijn vader en moeder niet mochten weten. Opa was ook een wandelende encyclopedie, hij mocht hem alles vragen, altijd kreeg hij een zinvol antwoord. Opa hielp hem wanneer hij in de knoei zat, gaf hem goede raad, monterde hem op, maar berispte hem evenzo als het moest.

'Allez, opa, een beetje vlugger,' riep hij plagend naar zijn grootvader die langzaam kwam aangewandeld.

Glimlachend stak Romain Mulders zijn hand op naar zijn kleinkind. Plots echter stokte die beweging en de glimlach werd een grijns. Langzaam zeeg hij neer op een knie om dan pardoes voorover te vallen op de kasseien.

Verschrikt sprong Luca van het muurtje en spurtte naar zijn opa, schreeuwend: 'Opa! Opaaaa!!!'.